اصول طراحی معماری پایدار:-پایان نامه مجتمع زیستی
ترکیب داخلی واحد های مسکونی

درمجموعه های مسکونی تعیین اندازه، تعداد و ترکیب اتاق ها بیش از خانه های تک واحدی نیازمند دقت است. با افزایش تراکم، شکل گیری محوطه مجموعه ها(اندازه قطعات زمین، شکل آنها، توپوگرافی و جهت گیری ساختمانها)و کنترل های رنامه ریزی محوطه (تعیین بر و کف، محدودیت های ارتفاع ساختمان، فضای باز، استانداردهای خیابان و محل توقف ماشین)محدودیت های بیشتری در طراحی ایجاد کرده اند. در نتیجه این محدودیت ها و تراکم بیشتر واحد های مسکونی، دسترسی به نور و تهویه هوا مشکل تر می شود. در ساختمانهای چند طبقه مسکونی مکان قرار گیری پله و توزیع عملکردها در طبقات مختلف از محدودیت های دیگر است. ویژگی های جمعیتی و اقتصادی- اجتماعی ساکنین نیز عامل تعیین کننده ای در زمینه دسترسی به طبقات، مالکیت ماشین، خلوت، امنیت، چگونگی و مقدار فضای انبار و استفاده از امکانات جمعی مجموعه ها هستند. تنوع و گوناگونی این عوامل نتیجه گیری در مورد اندازه و ترکیب مناسب فضاها را مشکل می سازد، ولی اصول مشترکی در طراحی وجود دارد که می تواند مورد توجه قرار گیرد.

اصول عمومی ترکیب درونی واحد های مسکونی شامل وضوح و تعریف درست ورودی (هم از خارج و هم از داخل)، سادگی، روابط عملکردی منطقی، فضاهای ارتباطی کارا، انعطاف پذیری در استفاده از اتاق و چیدمان فضا، تجمیع افقی و عمودی سرویس ها، جهت مناسب نور در اتاق و چیدمان فضا، تجمیع افقی و عمودی سرویس ها، جهت مناسب نور در اتاق های اصلی، و رابطه اتاق ها با فضاهای بیرونی می باشد. به هممین ترتیب، ترکیب فضاها بر اساس تفکیک هایی چون استفاده بیرونی- انرونی، خصوصی- عمومی، روز- شب و ترکیب اتاق های خواب بر اساس تقسیماتی چون والدین- بچه ها، صاحب خانه- میهمان و خواب- کار انجام می شود.در طراحی مجموعه ها تعیین اینکه تا چه حد فضاهای زندگی در واحدهای مسکونی تفکیک شده یا به صورت پلان آزاد باشند موضوع مهمی است.

در “پلان آزاد” حتی اگر فضا ها حداقل باشند به وجود آوردن احساس گشودگی فضا مزیت بزرگی اس در مقابل این مزایا مشکلات ناشی از کنترل مزاحمت های صوتی، خلوت بصری، ایمنی و امنیت و مخارج گرمایش و سرمایش در اقلیم های مختلف باید در نظر گرفته شود. بعلاوه عادت های فرهنگی و سنت سکونت، ترکیب خانوار و امکانزندگی افراد مسن و خردسال در شکل گیری فضاهای داخلی واحد های مسکونی مؤثر هستند.

تعداد و مکان سرویس ها در واحد های مسکونی و ارتباط آنها در مجموعه نیز نکته مهمی است. تعداد، اندازه و دسته بندی سویس ها و حمام ها به وضعیت اقتصادی- اجتماعی خانوار بستگی دارد. در واحد های مسکونی واقع در مجموعه های با تراکم متوسط و زیاد اغلب تعداد کمتری سرویس و حمام در نظر گرفته می شود، زیرا به دلیل احتمال پائین تر بودن بعد خانوار، به سرویس های ثانویه کمتری نیاز است. بنابراین بهتر است از مساحت ها به شکل مفید تری و برای فضای چند منظوره همچون کار،مطالعه و تجمع خانواده که ممکن است فضاهای بزرگتر و انعطاف پذیرتری را نیاز داشته باشند استفاده شود.

2-3-2-8-اصول رایج در طراحی معماری پایدار در داخل بنا(جهت همسازی با طبیعت)

از اصولی که در اکثریت کارهای ارائه شده در کارهای ارائه شده در این معماری می توان این موارد را بیان کرد: تهویه طبیعی با امکان جریان هوا از سقف، تهویه مطبوع از طریق پالایش شبانه و دمیدن هوا از زیر کف، کنترل نور و  نظایر اینها، استفاده کردن از منابع طبیعی زیرزمینی، استفاده از منابع طبیعی همچون گرما، نور خورشید، باد، انرژی گرمایی و آب باران.

2-3-2-9-دو نوع تکنولوژی جهت کاهش اتلاف انرژی در بنا

دیوار ترمپ

نوعی دیوار ذخیره ساز حرارتی که از یک دیوار تیره رو به جنوب از جنس مصالح بنایی تشکیل یافته که با شیشه های عمودی پوشانده می شود.

سیستم جذب مستقیم

نوعی سیستم گرمایشی ایستا است که از پنجره های رو به جنوب تشکیل شده و در زمستان، نور خورشید را مستقیماً به داخل ساختمان هدایت می کند. این انرژی توسط مصالحی با جرم حرارتی بالا جذب می شود.

استفاده از بافت فشرده

شهرهای سنتی مناطق کویری ایران عمدتاً از یک بافت فشرده و به هم پیوسته ساخته شده اند. میان مفهوم “شهرپایدار” و مفاهیم “تراکم و فشردگی” روابط معنی داری وجود دارد، چرا که تامین آسایش اقلیمی و صرفه جویی در مصرف انرژی به واسطه تقلیل سطوح در معرض تابش خورشید ابنیه و بافت شهری و از طریق ایجاد فشردگی صورت می پذیرد.

تجهیزات و سیستمهای غیر فعال

عناصر و تاسیساتی نظیر بادگیرها، آب انبارها، یخچال ها در شهرهای کویری، خدماتی را که امروزه وسایل برقی با مصرف انرژی تامین می نماید، به گونه ای کم هزینه تر پاسخ می دادند.

مواد و مصالح ساختمانی