پایان نامه تعارضات زناشویی:راهبردهای ایجاد فاصله
عدم توافق، می تواند عدم تأیید باشد مخصوصاً اگر با انکار ایده های شخص دیگر و حمله به شخصیت صحبت کننده همراه باشد. با این حال، عدم توافق مخرب ترین نوع عدم تأیید نیست. ممکن است به حرف های کسی گوش کنید و بگویید “من فکر نمی کنم این ایده خوبی باشه” اما شنیدن حمله به شخصیت فرد، مانند “شما دیوانه اید” بسیار دشوارتر است. وضعیت بسیار بدتر از عدم توافق نادیده گرفتن ایده های دیگران در پاسخ هاست – یا حتی نادیده گرفتن حضور فرد. همه پیام های عدم تأیید عمدی نیست. جدول 2-2 تعدادی از راهبردهای سنجیده ای را که برای ایجاد فاصله در یک رابطه ناخوشایند بکار می رود فهرست نموده است.

به آسانی می توانید مشاهده کنید که هر کدام از این راهبردها بطور ذاتی عدم تأیید را در درون خود دارند. هر پیام بعد ارتباطی را به همراه محتوای آن در بر دارد. این بدین معنی است که  ، با آگاهی یا بدون آگاهی از این واقعیت، ما پیام های تأیید یا عدم تأیید را زمانیکه ارتباط برقرار می کنیم ارسال و یا دریافت می کنیم.

گفتگوهای مهم درباره روابط ممکن است معمول نباشد، اما ما زمانیکه با دیگران درباره مسائل روزمره صحبت می کنیم نگرش های خود را نیز انتقال می دهیم. به عبارت دیگر، چیزی که ما در ارتباط بیان می کنیم جو ارتباطی را شکل نمی دهد بلکه چگونگی بیان و عمل ما درباره دیگران تعیین کننده است. نکته مهم این است که پیام های تأیید، مانند هرنوع ارتباط واقعی دیگر، موضوع مهمی برای آگاهی است. پیام دهنده احتمالاً اهمیت یک پیام بالقوه خطرناک که غیر عمدی تلقی می کند را بی اهمیت جلوه می دهد (ونجلیسی، کاپاچ و اسپیتزبرگ[1]، 1994). به عبارت دیگر، حتی پیام هایی که قصد بی ارزش کردن شخص را ندارند ممکن است بعنوان پیام های عدم تأیید تفسیر شوند. قصور شما در پاسخ دادن به یک تماس تلفنی یا پاسخ به یک نامه از یک دوست خارج از شهر ممکن است به سادگی نتیجه یک برنامه کاری شلوغ باشد؛ اما اگر فرد دیگر این عدم تماس را بعنوان نشانه ای از عدم ارزش دادن شما به ارتباط تلقی نماید، تأثیر زیادی بر ارتباط خواهد گذاشت.

جدول 2-2 راهبردهای ایجاد فاصله
راهبرد
توصیف
اجتناب
طفره رفتن از روبرو شدن با دیگران
فریب
دروغگویی یا گمراه کردن دیگران
تحقیر
رفتار با دیگران به شیوه ای غیر احترام آمیز
جداسازی
عمل هیجانی بدون علاقه در مورد دیگران
تنزل
اعتنا نکردن یا به حداقل رساندن اهمیت آنچه دیگران می گویند
شوخی
جدی نگرفتن دیگران
در نظر نگرفتن شخصیت
رفتار با دیگر اشخاص همانند غریبه ها؛ تعامل با دیگران به یک قاعده خاص تا یک شخص خاص
بی توجهی
عدم توجه به دیگران
بدون حضور ذهن
 ظاهر کردن علائم و نشانه هایی کلامی و غیر کلامی که بیانگر حداقل علاقه، صمیمیت و دسترسی پذیری است
تودار بودن
بیش از حد معمول ساکت بودن و بدون برقراری ارتباط
بازداری
کم شدن رفتارهای اجتماعی طبیعی
محدود کردن موضوعات
محدود کردن محاوره به موضوعات کمتر شخصی
تعامل کوتاه
کوتاه کردن مکالمه ها تا حد ممکن
[1] – Spitzberg

لینک جزییات بیشتر و دانلود این پایان نامه: