سمینار کارشناسی ارشد مهندسی عمران – گرایش سازه: آزمون های غیر مخرب جوش و کاربرد آنها در سازه های فولادی
متن کامل سمینارمقطع کارشناسی ارشد رشته مهندسی عمران- گرایش سازه 
آزمون های غیر مخرب جوش و کاربرد آنها در سازه های فولادی
 
 

دانشگاه آزاد اسلامی
واحد تهران جنوب
دانشکده تحصیلات تکمیلی
سمینار برای دریافت درجه کارشناسی ارشد“M.Sc” مهندسی عمران- سازه 
عنوان: 
آزمون های غیر مخرب جوش و کاربرد آنها در سازه های فولادی
برای رعایت حریم خصوصی اسامی استاد راهنما،استاد مشاور و نگارنده درج نمی شود
تکه هایی از متن به عنوان نمونه :
(ممکن است هنگام انتقال از فایل اصلی به داخل سایت بعضی متون به هم بریزد یا بعضی نمادها و اشکال درج نشود ولی در فایل دانلودی همه چیز مرتب و کامل است)

چکیده:

آزمایش های غیر مخرب یا NDT مجموعه ای از روش های بازرسی فنی تخصصی بوده که اطلاعاتی درباره وضعیت مواد، قطعات و جوشها، بدون تخریب یا آسیب سانی به آنها، بدست می دهد. NDT, قطعات و جوشها یعنی آنهایی که قرار است در کار از آنها استفاده شود را مورد بازرسی قرار داده، عیوب آنها را آشکار می سازد. این عیوب را می توان مطابق استانداردهای موجود مورد ارزیابی قرار داد و آنها را قبول یا مردود دانست. قطعات و جوشهای قبول شده، در ساخت مورد استفاده قرار می گیرند و آنهایی که، مردود شده اند، در صورت امکان، تعمیر و پس از کسب قبولی بکار گرفته می شوند، در غیر اینصورت، اجازه استفاده از آنها در ساخت داده نمی شود. چندین روش NDT هم اکنون در صنایع مورد استفاده قرار می گیرد و تحقیق برای ابداع روش های نو، بطور مداوم، ادامه دارد. در این قسمت به سه روش از مهمترین روشهای NDT می توان اشاره کرد.

1- آزمایش مایع نافذ یا PT 

2- آزمایش التراسونیک یا UT

3-آزمایش رادیوگرافی یا RT

مقدمه:

سازه فولادی مجموعه ای از اعضای باربر، ساخته شده از ورق و یا نیمرخ های فولادی می باشد که به کمک اتصلات به یکدیگر متصل شده و اسکلت ساختمان را به وجود می آورند. نمیرخ های فولادی تولیدات کارخانه ای هستند که با توجه به روش های تکامل یافته برای تولید آنها، غالبا رفتاری در حد انتظار از خود نشان می دهند. موضوعی که همیشه بحث انگیز بوده و موجب نگرانی طراحان و سازندگان سازه های فولادی است، چگونگی رفتار اتصالاتی است که؛ (الف) برای ساخت اعضای مرکب از نیمرخ و ورق، و (ب) برای یکپارچه نمودن اعضا (شامل تیر،ستون و مهاربندها) در محل گره ها مورد استفاده قرار می گیرند. وسایل اتصالی که برای ساخت اعضا و اتصال آنها به یکدیگر به کار می رود شامل پرچ، پیچ و جوش است. در این میان استفاده از جوش در ساختمان سازی متعارف در ایران بسیار رایج است. در سطح جهانی، قدمت

استفاده از جوش در ساخت اسکلت فولادی شاید به 100 سال برسد. در کشور ما نیز شاید بتوان قدمتی 50 ساله برای استفاده از جوشکاری در ساختمان تصور نمود. طی این سالیان نسبتا طولانی، مسلما پیشرفت های قابل توجهی در شناخت جوش و توسعه فن آوری مربوطه صورت گرفته است. اما هنوز هم بدگمانی هایی در خصوص رفتار اتصالات جوشی در ذهن مهندسین وجود دارد. صدمات به وجود آمده در اتصلات جوشی ساختمان های بلندمرتبه تحت اثر زلزله، عاملی برای افزایش این بدگمانی هاست. با وجود تمام این معضلات، هنوز نمی توان جانشینی برای اتصلات جوشی متصور بود، عقیده اهل فن بر این است که اگر استانداردهای مربوطه در طراحی و اجرای اتصالات جوشی به کار گرفته شود، با توجه به خواص متالوژیک و مکانیکی ناحیه جوش شده، نباید اشکال خاصی در رفتار اتصال جوشی به وجود بیاید. گواه خوب این ادعا استفاده موفق از جوش در صنایع کشتی سازی، اتومبیل سازی، ظروف تحت فشار، خطوط انتقال گاز و صنایع نظیر می باشد که در آنها اتصالات جوشی به طور موفقیت آمیزی ایفای نقش نموده اند. با توجه به این موضوع می توان نتیجه گیری نمود که عامل اساسی بروز مشکلات در جوشکاری های ساختمانی،عدم رعایت اصول اساسی در حین اجراست. متأسفانه این معضل در ساختمان سازی کشور ما بسیار حادتر است. با وجود سابقه نسبتا طولانی در