«مولوی در باب سنایی به مدیران هر گونه تکریم فوق العاده­ای را توصیه می­کرد، منکران او را به شدت نقد و رد می­کرد و در حوزه یاران او الهی­نامه سنایی مثل قرآن جهت سوگند دادن مریدان نیز بکار می­رفت».                                                        (زرین کوب، 1369، 237)

اندیشه و آیین مولوی در شش دفترش، به گونه غنی­ترین مکتب تصوف، و اوج ارتقای اندیشه­های عرفانی سنتی ایران، آوازه خود رادر سراسر تاریخ و جهان گسترش داده و مولوی به مثابه بزرگترین چهره صمیمی و ملتهب­ترین جان دنیای عشق، توجه و شگفتی آشنایان این راه را به سوی خود معطوف داشته است.

دراین پژوهش سعی بر این است که چهره و تصویر ملائکه­ی مقرّب در شعر مولوی و عطار و همچنین متون مقدّس مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد. از آن جایی که این شاعران در اشعار خود مضمون­های بکر و ناب از فرشتگان مقرّب داشته­اند؛ این پرسش به ذهنمان خطور کرد که آیا شعرای معاصر هم از این مضمون سازی­ها در شعر خود داشته­اند؟

و یا طرز تلقی این شاعران (مولانا و عطار) با شاعران معاصر مشابه است یا نه؟

بنابر این، این ملائکه­ی مقرّب مانند بسیاری از مسائل اسرائیلی دیگر وارد شعر فارسی شده­اند و باعث

مضمون آفرینی بسیاری از شاعران گشته­اند و فرشتگان غالباً در روایت­های کتاب مقدّس یاد شده­اند. باور به وجود ان­ها بخشی از اصول جزمی است که یهودیان و مسیحیان باید آن را بپذیرند. به همین ترتیب، مسلمانان با تکیه بر قرآن، این باور را در شمار اصول ایمانی خود جای می­دهند: نیکی آن است که به خدا و روز بازپسین و فرشتگان و کتاب آسمانی و پیامبران ایمان آورد. 

پایان نامه حاضر به طور کلی مشتمل بر پنج فصل است که به شرح مختصر هر یک از فصول پرداخته می­شود:

فصل اول: کلیات تحقیق می­باشد که شامل مقدمه، عنوان تحقیق، بیان مسأله، پیشینه­ی تحقیق، فرضیه­های تحقیق، اهداف تحقیق، روش تحقیق و محدودیت­های تحقیق می­باشد.