پایان نامه کنوانسیون زیست محیطی-میراث فرهنگی زیر آب
کنوانسیون حفاظت از میراث فرهنگی زیر آب

    کنفرانس عمومی سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) با تائید بر اهمیت میراث فرهنگی زیر آب، به عنوان بخش جدایی ناپذیر از میراث فرهنگی بشری و عاملی فوق العاده مهم در تاریخ آدمیان، ملتها و در روابطشان با یکدیگر در زمینه میراث مشترک خود با درک اهمیت حفظ و نگهداری میراث فرهنگی زیر آب و مسئولیتی که در این مورد بر عهده تمامی دولتهاست، سی و یکمین اجلاس خود را در سال 2001 در شهر پاریس برگزار کرد. با توجه به علاقه روزافزون جامعه به میراث فرهنگی زیر آب و با اعتقاد به اهمیت و نیز حق بهره وری و بهره مندی از اطلاعات آن و منافع آموزشی آن، با نگرانی عمیق در مورد بهره برداری تجاری روز افزون از میراث فرهنگی زیر آب و مخصوصاً نسبت به آن دسته از فعالیتهای معینی که با هدف فروش، دستیابی یا معامله پایاپای میراث فرهنگی زیر آب انجام می شود و با علم به وجود فناوری پیشرفته که می تواند کشف و دسترسی به میراث فرهنگی زیر آب را افزایش دهد، تدوین این کنوانسیون پراهمیت جلوه می نماید. این کنوانسیون شامل یک مقدمه و سی و پنج ماده و یک پیوست در سال 1387 به تصویب مجلس شورای اسلامی ایران رسید[1].

2-2-2-33- کنوانسیون بین المللی کنترل سامانه های مضر ضد خزه بر روی کشتی ها

سیستم ضد خزه به معنای پوشش، رنگ یا موارد مشابهی است که به منظور کنترل یا جلوگیری از چسبیدن موجودات زنده ناخواسته بر روی بدنه کشتی بکار برده می شود. وجود چنین موجوداتی بر روی حرکت و بهره برداری سیستم های کشتی تاثیر منفی ایجاد می کند. برای جلوگیری از چسبیدن چنین موجوداتی از پوشش یا رنگهایی بر روی بدنه کشتی استفاده می شود که به سیستم ضد خزه معروفند. اما استفاده از چنین سیستم هایی به دلیل استفاده از ترکیبات قلع مشکلاتی را برای محیط زیست، آبزیان و حتی انسان ایجاد می کند. در واقع اجرای این کنوانسیون باعث کاهش آلودگی ناشی از ترکیبات قلع به کار رفته در سیستم های ضد خزه، حفاظت از محیط زیست دریایی و سلامت انسانها در مقابل اثرات نامطلوب ترکیبات قلع، جلوگیری از تجمع موجودات زنده بر روی بدنه کشتی ها و جلوگیری از گسترش موجودات زنده و مضر دریایی می شود. این کنوانسیون به تولید رنگ منطبق با استانداردهای بین المللی در شرکتهای صنعتی کمک می کند. این کنوانسیون در سال 1389 به تصویب مجلس شورای اسلامی ایران رسید[2].

2-2-2-34- کنوانسیون بین المللی کنترل و مدیریت آب توازن و رسوبات کشتی ها

جدیدترین استانداردهای نفتکشها که بوسیله سازمان بین المللی دریانوردی توسعه یافته است، کنوانسیون بین المللی کنترل و مدیریت رسوبات و آب تعادل کشتی ها است که در سال 2004 تصویب شد. هدف این کنوانسیون تقلیل و حذف انتقال بین المللی سموم و پاتوژن ها است که در رسوبات و آب توازن کشتی قرار دارند. کشتی ها باید یک کتاب ثبت آب توازن و گواهینامه ای که نشان دهد آنها بطور مناسبی تجهیز هستند، داشته باشند. اعضا ملزم هستند تا تضمین کنند که امکانات و تاسیسات مناسبی در بنادر محل

انجام عملیات پاکسازی و تعمیر مخازن آب توازن کشتیها وجود دارد و به گونه ای که اب تعادل و رسوبات می توانند در آنها تخلیه شود. تغییر در ساختار ژنی اکوسیستم های آبی از طریق انتقال عمدی یا غیر عمدی گونه های غیر بومی موجودات زنده در ردیف انواع دیگر آلودگیهای دریایی قرار گرفته است. تهاجم گونه های دریایی بوسیله روش های مختلفی شامل انتشار در محل قایق، ستونهای آب و حرکت خود گونه، تجارت آکواریوم، آب توازن کشتیها، آبزی پروری و تجارت غذای زنده، امکانپذیر می باشد. اصولاً هر چیزی که بقدری کوچک باشد که بتواند از پمپ برداشت آب توازن عبور کند، قابلیت جابجایی را دارد. این گونه ها شامل باکتریها، میکروبها، کیست ها، تخمها و لارو موجودات مختلف می باشد. البته به دلیل شرایط نامناسب و نبود غذا و نور کافی همه این موجودات نمی توانند در مخازن آب توازن دوام آورند. کنوانسیون از کشورهای عضو می خواهد تا کشتیهای مشمول کنوانسیون و کشتی هایی که محقق بر افراشتن پرچم آنها می باشند را موظف به تطبیق با مفاد و الزامات درج شده در آن بنمایند. این کنوانسیون در سال 1389 به تصویب مجلس شورای اسلامی ایران رسید[3].

[1] . http://rc.majlis.ir/fa/law/show/134820

[2] . http://rc.majlis.ir/fa/law/show/782418

[3] . http://rc.majlis.ir/fa/law/show/793292

لینک جزییات بیشتر و دانلود این پایان نامه: